Osman Bey’e ünlü İslam Alimi, Şeyh Edebali’nin verdiği öğütleri anlatan bir yazı. Neredeyse 700 yüzyıl önce söylenmiş ama hiç mi hiç eskimemiş. Tüm zamanlar için geçerli.
“Oğul insanlar vardır şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler. Avun oğlum avun. Güçlüsün, kuvvetlisin, akıllısın, kelamlısın, ama bunları nerede, nasıl kullanacağını bilemezsen sabah rüzgarında savrulur gidersin.
Adamın biri İbrahim bin Ethem hazretleri ile tartışır;
– “Bereket diye bir şey yoktur, inanmıyorum” der.
– “İbrahim Ethem: Koyunları ve köpekleri görüyor musun?” der.
Adam:
– “Evet”
İbrahim Ethem:
Çok eski zamanlarda ülkenin birinde bir kadınla iki kızı yaşarlardı. Kızlardan biri öz, diğeri üveydi. Öz kızı çirkin, kötü kalpli ve beceriksizdi. Üvey kızı ise çok güzel, iyi kalpli ve çok becerikliydi.
Kadın büyücüydü. Üvey kızını hiç sevmezdi. Ondan nefret ederdi.
ALDATIVERDİM ELİN GAVURUNU“Çanakkale savaşları sırasında, Türk birliklerinden saka eri Mehmet, bozuk ve dumanlı bir havada katırla çeşmeye su almaya gitmiş. Çeşme biraz uzaktaymış. Suları doldurup dönerken sis yüzünden yolunu şaşırıp İngiliz birliklerinin bulunduğu bölgeye dalıvermiş. İngiliz askerleri Mehmedi yakalamışlar.
AĞANIN YERİArkadaşlarımdan bir kaçı yanıma gelerek;
– Fakir öğrenciler için yurt binası yapıyoruz, dediler. Ön ayak ol da, biraz yardım toplayalım.
Vaktiyle bir asker varmış. Uzun yıllar krala canla başla hizmet etmiş. Savaş sona erip de asker, aldığı birçok yara yüzünden daha fazla hizmet edemeyecek duruma gelince, kral kendisine demiş ki:
-Köyüne gidebilirsin, bundan sonra sana gereksinmem yok. Artık eline para geçmeyecek, çünkü bana karşılığında hizmet eden ücret alır.
Bir zamanlar, çok uzaklardaki bir ülkede bir köy vardı. Bu köyde Mehmet isimli yakışıklı mı yakışıklı, akıllı mı akıllı bir genç yaşardı.
O sene köyde kıtlık oldu. Mehmet ve ailesi çok zor günler geçirdiler. Ailesinin bu durumuna dayanamayan Mehmet, şehre
gidip para kazanmaya karar verdi.
İki katır yürüyormuş yan yana, Biri yulaf yüklüymüş, biri para:
Köylülerden tuz vergisi toplamışlar. Koca bir heybe dolusu mangır. Para yüklü katırda bir çalım, bir çalım, Başı havalarda, boynunda çıngırak şıngır mıngır: Zenginim zengin der gibi, sağa sola. Derken eşkıyalar sökün etmiş; Doğru vergi katırının üstüne tabii… Yakalamış geminden, durdurmuşlar. Katır diretmiş, savunmaya kalkmış parayı. Eşkıyalar da veryansın etmiş sopayı.
ÇANAKKALE SAVAŞI HİKAYELERİ BİR FRANSIZ GENERALİNİN İTİRAFI Mühim olan, yaşayan, duygulu ve seviye kazanmış bir kalbe sahip olabilmektir ki, bütün insanlık istifâde etsin ve hidâyet bulsun! İşte Çanakkale’de çarpışan mü’min ordumuz, sadece kahramanlık ve cesaret destanı değil, aynı zamanda sahip oldukları mânevî kemâl bereketiyle bir fazîlet destanı yazmıştır. Bugün Anadolu’da ocağı tüten her evin kudsî hâtırasında … Devamını oku
Mühim olan, yaşayan, duygulu ve seviye kazanmış bir kalbe sahip olabilmektir ki, bütün insanlık istifâde etsin ve hidâyet bulsun!
İşte Çanakkale’de çarpışan mü’min ordumuz, sadece kahramanlık ve cesaret destanı değil, aynı zamanda sahip oldukları mânevî kemâl bereketiyle bir fazîlet destanı yazmıştır.