İki katır yürüyormuş yan yana, Biri yulaf yüklüymüş, biri para:
Köylülerden tuz vergisi toplamışlar. Koca bir heybe dolusu mangır. Para yüklü katırda bir çalım, bir çalım, Başı havalarda, boynunda çıngırak şıngır mıngır: Zenginim zengin der gibi, sağa sola. Derken eşkıyalar sökün etmiş; Doğru vergi katırının üstüne tabii… Yakalamış geminden, durdurmuşlar. Katır diretmiş, savunmaya kalkmış parayı. Eşkıyalar da veryansın etmiş sopayı.
Masal “Kediler Sultanı”
Masal: Bir zamanlar yoksul bir kadın varmış. Bu kadıncağız o kadar yoksulmuş ki yiyecek yemeği bile yokmuş. Bir gece açlıktan ve soğuktan bir köşede uyuyup kalmış. Rüyasında aksakallı bir ihtiyar görmüş. İhtiyar, eğer kediler sultanını bulabilirse yoksulluktan kurtulacağını söylemiş.
Kadın o gün bu gündür kediler sultanını arayıp durmuş. Ama ne çare! Hangi kedinin yanına sokulup “Sen kediler sultanı mısın?” dese, kediler miyavlayıp kaçarlarmış.
Bir ağanın oğlu, ziraat tahsili için Avrupa‘ya gider. Seneler sonra oğul, babasının çiftliğine döndüğünde ilmiyle mağrur bir eda içindedir. Köyü bir anda kalkındıracağını, bütün eski usulleri terk edeceğini söyler. Bir gün bahçede babasıyla gezerken etrafındaki ağaçları göstererek: Kısa Hikaye
– Baba! ben bu ağaçlardan senede iki defa armut alabilirim, Avrupa’da buna dair pek çok kitap okudum! babası yüzünde hafif bir tebessümle: